Na een lange en mooie carrière in het staand volleybal maakte Chaïne Staelens (37) in 2013 kennis met zitvolleybal. Met succes, ze speelt alweer vier seizoenen in de eredivisie voor Apollo Mill. “Ik vond het heel fijn om mijn sport te blijven uitoefenen”, zegt de oud-international, die sinds haar huwelijk als Chaïne Verhees – Staelens door het leven gaat.
Met het Nederlands team speelde ze 365 interlands. “Opgeteld is dat één jaar van mijn leven.” Het bracht haar tot drie WK’s en zeven EK’s (zilver in 2009). Won met Oranje in 2007 de World Grand Prix in China. In 2013 stopte ze met staand volleybal. “Mijn lichaam was op. Ik had aan beide knieën problemen door kraakbeenschade. Zeven knieoperaties heb ik achter de rug in de periode tussen 2000 en 2012. Steeds weer opnieuw beginnen met revalideren.” Eigenlijk kreeg Chaïne Verhees al in 2001 het advies om te stoppen met volleybal. “Ik ben toch doorgegaan. Dat gebeurde met veel zweet, bloed en tranen. Ik had wel veel pijn, maar heb toch tot 2013 mijn beroep kunnen uitoefenen. Die extra jaren zie ik dan ook als een bonus.”
Als negentienjarige trok Chaïne Verhees de wijde volleybalwereld in. Ze speelde in Brazilië, Italië, Duitsland en de laatste vier jaar in Japan. Het buitenland heeft haar leven verrijkt, zegt ze. “Uit elk land neem je geweldige ervaringen mee. Andere culturen leren kennen, die anders tegen zaken aankijken dan je in Europa gewend bent. In Japan heb ik vier jaar gewoond, daar zat ik op mijn plek. Ik koester de buitenlandse periode, het heeft mij mentaal ook sterker gemaakt.”
In 2013 kwam ze in contact met Elvira Stinissen, aanvoerster van het Nederlands paravolleybalteam. Of ze eens het zitvolleybalspelletje wilde proberen. Stapte ze daarmee in een nieuwe wereld? ‘Ja en nee’, zegt de Brabantse. “Volleybal blijft volleybal, het wordt beoefent door sporters met dezelfde passie en gedrevenheid. Ze doen er net zoveel voor. Op de grond zijn we allemaal gelijk. Voor het verzoek van Elvira had ik het spelletje nooit gevolgd. Het was heel leuk om het te doen, vond ook het fijn om in mijn sport bezig te blijven. In het begin lagen mijn benen nog wel eens in de weg ( 1.94 meter; red.) aan het net, omdat ik mijn benen niet kan buigen zoals het hoort. Op de grond is het spelletje ook sneller.”
Toch blijft zitvolleybal een onbekende sport in Nederland. De sport zou meer zichtbaar moeten worden gemaakt, vindt Verhees. En zijn er niet veel verenigingen in Nederland, die zitvolleybal aanbieden, waardoor het spelletje onbekend blijft. “Nu zit er nog een stigma op. Mensen denken dat je lichamelijk beperkt moet zijn, maar in de Nederlandse competitie mag iedereen gewoon meedoen. Voor deze doelgroep kan zitvolleybal een zeer goede optie zijn.”
Bij het zitvolleybal gelden bijna dezelfde regels, zegt de volleybalster. “Bij balcontact moet je zorgen dat je met je billen grondcontact houdt. Wat mij aanspreekt is dat er in de landelijke competitie met mixteams gespeeld kan worden (internationaal niet). Tegen kerels opboksen, daar zie ik wel een uitdaging in.” Afgelopen seizoen kwam ze niet in actie. Halverwege het jaar beviel ze van een tweede dochter. Na de zomer sluit ze weer aan bij Apollo Mill. Na een leven als profvolleybalster werkt ze alweer twee jaar als assistent makelaar bij Makelaardij Van der Loo in Uden.
Foto: FotoHoogendoorn.nl / Pim Waslander