Zelfs de legendarische Alfred Hitchcock had het nauwelijks spannender kunnen bedenken. Over hoe de stuntploeg van Jong Oranje zich op een warme woensdagavond in juli van het jaar 2018 langs de Duitse leeftijdgenoten knokte, zullen de spelers wanneer zij oud en grijs zijn vol trots aan hun kleinkinderen vertellen. De bloedstollende volleybalthriller, die zij in vijf sets in hun voordeel beslisten, bracht het nationale mannenvolleybalteam onder 20 jaar op de drempel van de kruisfinales van het EK in eigen land.
Door de bijna subtropische temperaturen geldt dezer dagen op de gortdroge heide- en bosgronden rondom Ede verhoogde waakzaamheid voor brand. Deze waarschuwing weerhield het Nederlandse o.20-team er niet van om woensdagavond andermaal te vlammen in de Edese Van der Knaaphal. Tegen de sterke Duitsers, met enkele spelers in de selectie die al hun opwachting maakten in het Duitse nationale seniorenteam, zetten Van Ree’s elitetroepen hun publiek in de volle Van der Knaaphal in vuur en vlam.
Wat zich woensdagavond in die beslissende vijfde set voltrok, spotte feitelijk met alle logica in het hedendaagse volleybal. Een 4-9 achterstand omzetten in een 14-11 voorsprong. Vervolgens drie matchpoints onbenut laten. En uiteindelijk toch met 16-14 winnen. De ontlading na het punt dat een meer dan twee uur durend volleybalgevecht in extremis in Nederlands voordeel besliste, leidde tot een uitzinnige ontlading in het Nederlandse kamp. Dolblije spelers vlogen elkaar in de armen. Familie en vrienden op de tribunes stonden op de banken. Het is dat de Edese topsporthal pas enkele dagen in gebruik is, anders was het dak er afgegaan…
Cas Abraham, andermaal een van de sterkhouders aan Nederlandse kant, kon het kort na de bloedstollende apotheose maar moeilijk bevatten wat hij met zijn ploegmakkers had bewerkstelligd. “Ik heb nog nooit zo’n bizarre wedstrijd gespeeld. Ongelooflijk. Normaal is het afgelopen wanneer je in zo’n vijfde set zo dik achterstaat. Maar iedereen bleef doorgaan en erin geloven. We blijven onszelf verbazen over hoé goed we zijn”, schudde de Barnevelder vol ongeloof zijn hoofd.
Het begon al meteen goed in de eerste set. Spelend met de inmiddels gebruikelijke starting seven schoot Jong Oranje werkelijk als een komeet uit de startblokken. Het gevaar Weber (al 61 punten in de eerste drie groepswedstrijden) werd voldoende geneutraliseerd. De Duitsers op hun beurt hadden nauwelijks grip op de ontketende Nederlanders, die 75 procent van hun aanvallen doeltreffend afrondden. Tijdens een opslagbeurt van aanvoerder Bennie Tuinstra scoorden de oranjehemden zeven punten op rij. Met twee killblocks stond Abraham daarbij aan het net nadrukkelijk zijn mannetje. Bij de stand 20-10 mochten de Duitsers nog wat terugdoen. De setwinst voor de boys van Van Ree kwam niet meer in gevaar: 25-16 na achttien minuten.
In de tweede set draaide Duitsland de rollen om. De power van de tegenstander werd de oranjehemden in die fase te machtig. Het Duitse serveergeweld (zes directe punten) ontregelde de Nederlandse aanvalsopbouw dusdanig dat de achterstand zienderogen groeide. Met 18-25 eindigde de set overduidelijk in het voordeel van de Mannschaft.
Jong Oranje leek zich in het derde bedrijf te herpakken. In het eerste deel van de set ging het gelijk op. Na 10-10 was het over en uit… Een machteloos Nederland slaagde er niet meer in onder de aanhoudende Duitse druk uit te komen. Bij de stand 10-12 sloegen achtereenvolgens Daan Streutker en Abraham zich stuk op het Duitse blok. De serie tegenpunten die daarop volgde, kwam Nederland niet meer te boven. Van Ree bracht met spelverdeler Noah van Dam, Martijn Brilhuis en Nimo Benne wel vers bloed binnen de lijnen. Deze omzettingen konden de score geen wending meer geven ten gunste van het jeugdige Oranje gezelschap.
Hoe Van Ree’s pupillen in set vier een achterstand van op een gegeven moment zes punten op het moment suprême ongedaan maakten, getuigde van een haast Duits aandoende wilskracht. Onder aanvoering van ‘Boem Boem’ Bennie Tuinstra en Sjors Tijhuis sleepte Jong Oranje de set uit verloren positie alsnog in de wacht: 25-23. En wat vervolgens in het alles of niets-gevecht daarna gebeurde, tartte werkelijk alle voorstellingsvermogens.
“We wisten dat Duitsland een heel moeilijke tegenstander was. Voor mij zijn zij de sterkste ploeg in onze poule. Sterker dan Tsjechië. Maar je merkt hoe we in het toernooi aan het groeien zijn. Ook fysiek staan we er. Waar dit eindigt? In Den Haag. Maar ik wil nog niet te ver vooruitkijken. Eerst morgen Wit-Rusland”, aldus Abraham.
De steun van de vele Oranje-fans op de tribunes deed de spelers goed, oordeelde de toekomstige speler van Draisma Dynamo. “We weten wat we kunnen. Maar zó’n publiek krijg je niet op de training. We zijn voor de EK-kwalificatie in Turkije geweest. Daar hadden we iedereen tegen. Hier is iedereen vóór ons. Je wilt niet geloven wat een enorme boost dat geeft.”
Klik hier voor meer informatie over het EK Jongens <20.