Middenaanvaller Sjors Tijhuis van Draisma Dynamo stond te springen om na een goede voorbereiding te beginnen aan het nieuwe Eredivisieseizoen, zijn tweede voor de club uit Apeldoorn. Een enkelblessure en de coronacrisis gooiden roet in het eten. “Ik wil heel graag stappen zetten in mijn ontwikkeling”, vertelt hij aan volleybal.nl. “Het is ontzettend jammer dat dit nu niet mogelijk is.”

Sjors Tijhuis bekerfinale 2020 RH 2
Sjors Tijhuis 2020 RH
Sjors Tijhuis 2020 RH 2
Sjors Tijhuis bekerfinale 2020 RH

Jong debuteren in de Eredivisie

Sjors Tijhuis begon al vroeg met volleybal, toen hij zeven jaar oud was. Net als zijn oudere broers Niek en Daan ging hij bij Alterno spelen. Beide broers ontwikkelden zich tot goede (Ere)divisiespelers en Sjors kon niet achterblijven. Toen hij 16 jaar was en speelde voor Alterno H2, mocht hij als invaller zijn debuut maken in de Eredivisie voor de hoofdmacht.

Twee jaar Talentteam Papendal

Het talent van de 1,97 meter lange Tijhuis bleef niet onopgemerkt en hij kreeg een aanbod van het Talentteam om intern op Papendal te komen. De middenaanvaller zou er twee seizoenen trainen en spelen. “Ik heb een prachtige tijd gehad bij het Talentteam”, vertelt de Apeldoorner. “Trainen en wonen op Papendal beviel mij goed en ik heb mij onder trainer/coach Claudio Gewehr snel kunnen ontwikkelen.”

Overstap naar grootmacht Draisma Dynamo

Na twee seizoenen in de Eredivisie te hebben gespeeld met het Talentteam vertrok Tijhuis naar grootmacht Draisma Dynamo. In zijn eerste seizoen mocht hij met name aan het eind vrij veel spelen, mede doordat positiegenoten geblesseerd uitvielen. Zo startte Tijhuis in de basis in de bekerfinale tegen Lycurgus in Den Bosch.

De overgang van het Talentteam naar Draisma Dynamo was groot, vertelt Tijhuis. “Bij het Talentteam speelde ik alleen maar met leeftijdsgenoten en was het winnen van prijzen in de Eredivisie geen doel. Bij Draisma Dynamo is het precies andersom. Ik leer bij Dynamo erg veel van spelers als Jeroen Rauwerdink en Renzo Verschuren (vorig jaar nog speler, nu assistent-coach red.). Daarnaast zijn we in Apeldoorn aan onze stand verplicht om altijd voor de prijzen te spelen. Ook de rol van de trainer/coach is anders. Terwijl Claudio bij het Talentteam heel meelevend en sturend was, laat Redbad Strikwerda bij Dynamo het team meer leiden door de oudere spelers. Met beide coaches heb ik een goede klik.”

Huidige periode rem op ontwikkeling

Na zijn eerste seizoen kwam Tijhuis, die op oudejaarsdag 20 jaar wordt, sterk uit de zomer. “Ik had ontzettend veel zin in het nieuwe seizoen en heb in de voorbereiding grote stappen kunnen maken, zowel op de trainingen als in de oefenduels. Door een vervelende enkelblessure heb ik helaas de Supercup in Ede en de Champions League wedstrijden in Polen moeten missen.”

De tweede tegenslag kwam toen het kabinet bekendmaakte dat de Nederlandse sport voor het tweede keer dit jaar op slot ging. Alleen trainen met maximaal vier personen (kortstondig zelfs maximaal twee) was nog toegestaan. Voor alle volleyballers een enorme tegenslag, maar zeker voor de jonge en ambitieuze Tijhuis.

“Dat we nu beperkt trainen en niet kunnen spelen is vreselijk jammer, maar we moeten het ermee doen”, beschouwt hij. “Ik heb wel het gevoel dat deze periode mijn ontwikkeling remt. Ik hoop echt ontzettend dat we snel de draad weer kunnen oppakken.”

EK onder 20 in Nederland hoogtepunt in Jong Oranje tijd

Naast zijn clubcarrière doorliep Sjors Tijhuis ook alle vertegenwoordigende jeugdteams: Pre-Jeugd, Jeugd en Jong Oranje. Met Jong Oranje eindigde hij in 2018 onder leiding van bondscoach Arnold van Ree als vierde op het EK onder 20 in Nederland, een prestatie van formaat. “Dit was by far het mooiste toernooi dat ik heb gespeeld voor Nederland”, herinnert de eerstejaars student fysiotherapie zich. “Ons initiële doel was om na de poulefase in Ede de knock-out fase in Den Haag te bereiken. Maar na een 3-2 overwinning op Duitsland plaatsten we ons opeens voor de halve finale en gingen we om de medailles spelen.”

Nederland verloor in de halve finale met 1-3 van de latere kampioen Rusland en moest in de wedstrijd om het brons buigen voor België. Toch betekende de vierde plaats in Den Haag een van de hoogste klasseringen uit de geschiedenis van Jong Oranje.

Foto: fotohoogendoorn.nl

Bekijk ook eens

Facebook X WhatsApp LinkedIn