Buiten de honderdduizend volleybalfans in eigen land, genieten ook miljoenen over de grens van het WK volleybal. Volgens de FIVB kan dit WK in drie weken tijd het record van 1,8 miljard tv-kijkers overtreffen.
Je hoeft Japanners weinig structuur, hoffelijkheid en dienstbaarheid bij te brengen. De wedstrijd Japan-België (3-1) is nog maar een paar minuten voorbij of interviewer Ito Ryusuke stelt in de Mixed Zone, daar waar de media de ploegen opwacht, coach Masayoshi Manabe al de eerste vraag. Die gaat, vertelt een behulpzame tolk, over zijn succesvolle wijzigingen in het team, dat een belangrijke overwinning veiligstelde.
Niet veel later komt captain Sarina Koga voor de camera en doet haar verhaal. Met beleefde knikjes nemen ze daarna afscheid van elkaar. De Japanners die zojuist live op de zender TBS de wedstrijd hebben kunnen zien, krijgen straks nog deze interviews voorgeschoteld.
Honderdduizenden tv-kijkers in het land van de rijzende zon hebben de wedstrijd tegen België gezien, vermoedt Ryusuke. En dat terwijl de Japanse nacht al is ingetreden.
Bedrijvigheid
Iets verderop in Ahoy staan presentatrice Simona Rolandi en ex-speelster Giulia Pisana dan al aan de rand van het speelveld klaar voor een voorbeschouwing op Italië-Brazilië, live te zien op Rai2.
In de perszaal tettert een Braziliaanse collega met veel volume zijn bespiegelingen voor de camera in een microfoon. Die beelden verteren zijn landgenoten straks thuis bij de lunch.
Het wereldkampioenschap is aanbeland bij de tweede fase en de bedrijvigheid bij de buitenlandse journalisten neemt zichtbaar toe. Zo veel is duidelijk. De beelden gaan de hele wereld over.
Gekte
Nederland organiseert het WK samen met Polen, waar t/m de halve finale wordt gespeeld.
In Ahoy is het daardoor vandaag relatief rustig, want de helft van de nog overgebleven landen en de bijbehorende journalisten verblijven dus in Lódz.
Ronald Hoogendoorn schat in dat het er in Polen iets anders aan toegaat. De Nederlandse sportfotograaf is bij grote toernooien in alle grote volleyballanden geweest, maar de hectiek in Polen ‘slaat alles’. “Dat kun je niet los zien van de sfeer in de hal, vaak met meer dan 10.000 toeschouwers. In Brazilië is de entourage ook geweldig en in Turkije, waar ze de tegenstanders uitfluiten, kan het er ook heet aan toegaan, maar Polen staat bij mij op nummer één. Dat is een complete gekte.”
Hoogendoorn kent een Poolse collega-fotograaf, die voor een onafhankelijk persbureau werkt, maar net zo makkelijk kleur bekent. “Ik weet zeker dat hij nu met Poolse vlaggetjes op zijn wangen langs het veld zit te fotograferen. Dat zie je in Nederland niet zo snel gebeuren.”
Aziatische landen
De media-aandacht is enorm. Het wereldkampioenschap wordt niet alleen in de deelnemende landen uitgezonden, maar ook in veel andere landen. “De FIVB denkt zelfs dat het aantal tv-kijkers bij het WK van vier jaar geleden in Japan wordt overstegen”, zegt Michel Everaert van de Nevobo. Toen keken er wereldwijd 1,8 miljard mensen naar het WK. China doet natuurlijk met 1,4 miljard inwoners een flinke duit in het zakje, maar ‘in Indonesië is het volleybal ook enorm populair’, aldus Everaert. Eigenlijk in alle Aziatische landen. “Dan kom je al snel aan grote getallen.”
Onderzoeken
De eerste wedstrijden van Oranje trokken overigens ook volle zalen in Arnhem en meer dan een miljoen tv-kijkers in eigen land. Bepaald geen slechte score. Everaert: “Het verbaast nog altijd veel mensen, maar uit meerdere onderzoeken blijkt dat Nederlanders na voetbal, wielrennen en schaatsen graag naar volleybal kijken.”
Tijdens de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro was volleybal wereldwijd de meest bekeken sport. Toen wonnen de mannen van Brazilië goud, de vrouwen haalden niet het podium. Het succes van de Braziliaanse ploeg in Rotterdam en Apeldoorn speelt natuurlijk een rol in de kijkcijfers in Brazilië. Hoe hard de Braziliaanse journalist ook schreeuwt.
Dat geldt eveneens voor Italië. Rai-presentatrice Rolandi baalt daarom wel een beetje dat de wedstrijd tegen Brazilië niet op primetime wordt gespeeld. “Want als Italianen nog werken, kijken ze geen televisie.”
Gelukkig is de finale op zaterdag. Vier jaar geleden speelden de ragazze ook om het goud, maar kregen ze zilver. Wanneer ze nu weer die kans krijgen, zit heel Italië op zeker voor de buis.