De Nederlandse volleyballers zijn de laatste week van de Volleyball Nations League in Slovenië begonnen met een nederlaag: 2-3. Tegen het op papier favoriete Oekraïne bleef de ploeg na afloop met gemengde gevoelens achter. Want een overwinning glipten de TeamNL Lange Mannen door de vingers, maar het ene punt kan nog heel waardevol blijken te zijn.
Nederland moet deze week in Slovenië zijn plek in de Nations League veiligstellen. Dat is geen makkelijke opgave. Alleen Servië staat er als nummer 18 slechter voor. In Oekraïne trof Oranje direct al een hoog geplaatste tegenstander, dat in deze VNL won van de Verenigde Staten, Cuba, Turkije, Japan en Bulgarije. In de eerste set bleek duidelijk dat de ploeg van Joel Banks zich tegen een tegenstander van dit formaat zelfs de kleinste verslapping niet kan veroorloven. Tot aan 8-8 ging hield Nederland, dat startte met Keemink, Koops, Ahyi, Plak, Tuinstra, Van der Ent en libero Klok, gelijke tred met de nummer 6 van de Nations League, maar na een toch een omstreden beslissing van de umpire, sloeg Oekraïne een gaatje van twee en dat werd naarmate de set vorderde alleen maar groter werd. De eerste set ging met 21-25 naar de favoriet.
Slimmer
Met tien unforced errors gaf Oranje in de eerste set te veel cadeau. In de tweede set kon de ploeg door de hoge foutenlast aan Oekraïense zijde in de beginfase vier punten uitlopen (7-3). Nederland maakte zelf minder fouten en slaagde erin de voorsprong vast te houden en zelfs af en toe iets meer lucht te krijgen. Op 13-9 stond Michel Ahyi als eerste speler al op tien punten. Het was meer dan bemoedigend dat Nederland in die set Oekraïne van zich afhield. Door zelf minder fouten te maken, beter te blokkeren en vooral slimmer te spelen. Naast Ahyi kon Keemink in die fase met een gerust hart de ballen kwijt aan Tom Koops, waardoor Nederland minimaal een marge van drie punten vasthield, die uiteindelijk resulteerde in setwinst: 25-20.
Veelbelovend
Dat zette direct ook voor beide ploegen druk op de derde set, waarin Nederland niet best startte, maar wel heel goed terugkwam. Beter dan dat zelfs. De stand 15-12 was veelbelovend, maar geen voorbode van een makkelijke weg naar setwinst. Op 17-17 was de wedstrijd namelijk weer in evenwicht. Met Joris Berkhout en Sil Meijs in de ploeg viel het in de slotfase niettemin de kant van Nederland op. Meijs kon bij de laatste punten niet alleen terugvallen op zijn setting-skills maar ook op zijn harde opslag: 25-20.
In de vierde set leek de wedstrijd weer te kantelen. Oekraïne kwam snel op 2-6 en Nederland hield zich volgens Banks in een time-out niet aan het speelplan. Dankzij een paar aces van Tom Koops kwam Nederland weer langszij, maar door slordigheden verzuimde het om kansen die er wel degelijk kwamen, af te maken. Daardoor bleef het spannend omdat ook bij Oekraïne niet alles vlotjes verliep. Tekenend was wel dat Nederland boven de twintig punten en telkens bij een punt achtstand, drie foutservices op rij produceerde. Na een ace van Fabian Plak kwam op 24-24 alsnog de gelijkmaker, maar de volgende twee punten gingen naar Oekraïne: 24-26.
Vechtlust
In de vijfde set leek het beste bij Oranje ervan af. Oekraïne nam een 4-7 voorsprong en daar snoepte Nederland nog wel iets van af, maar ook nu had het daar te veel kansen voor nodig. Opnieuw bleef de achterstand steeds op één of twee punten hangen. Totdat Tom Koops na een fraaie save van Luuc van der Ent de stand op 10-10. Maar ook nu kon Nederland niet doordrukken, maar hielp het door slordigheden en eigen fouten de tegenstander weer in het zadel. Toch bleek Oranje ook in deze fase nog over vechtlust te beschikken. Van 11-14 naar 13-14, waarna er veel druk kwam te liggen op de service van Tom Koops. Die was goed, maar niet goed genoeg om de Oekraïense aanval te ontregelen: 13-15.
Gemengde gevoelens
De klap kwam hard aan, maar het puntje dat de ploeg van Joel Banks nog overhield aan de 3-2 nederlaag moet de Lange Mannen toch sterken in de gedachte dat de missie in Ljubljana zeker niet voorbij is. “Een belangrijk punt, al hadden we natuurlijk liever gewonnen, omdat we de punten nodig hebben. Maar daarom moeten we dit ene punt nu maar koesteren”, kon Bennie Tuinstra na afloop niet beter de gemengde gevoelens onder woorden brengen.
Ook Banks beschreef beide kanten van het verhaal. “Ik ben trots op de jongens, want ze hebben voor elk punt gevochten. Het was heel close, maar dit was ook een kans om te winnen. Dat doet dus pijn. We moeten mentaal en fysiek herstellen, want het is nog niet voorbij. Want met dit ene punt en nog een overwinning uit de overige drie duels kunnen we wellicht onze missie ook goed afsluiten.”
Morgen speelt Nederland zijn tweede wedstrijd tegen thuisland Slovenië.