Jeroen Savelkouls is sinds het WK Beachvolleybal in 2015 een bevlogen vrijwilliger bij de Nevobo. Op alle grote evenementen is hij van de partij om een bijdrage te leveren aan een onvergetelijke ervaring voor zowel fans als spelers. In dit artikel lees je meer over Jeroens drijfveren, zijn bijzondere ontmoeting met Oranjefans en zijn mooiste wedstrijd tot nu toe.
Waarom ben je als vrijwilliger aan de slag gegaan en hoe kwam je bij de Nevobo terecht?
“Ik ben een sportliefhebber en als vrijwilliger heb je de mogelijkheid om een uniek kijkje achter de schermen van een sportevenement te krijgen. Inmiddels ben ik al 46 jaar betrokken bij de plaatselijke voetbalclub in Empel (Noord-Brabant), maar na de Olympische Spelen van Sydney in 2000 ben ik echt actief geworden als sportvrijwilliger. Ik raakte daar in gesprek met een aantal vrijwilligers en zo is het vuurtje aangewakkerd. In 2015 kwam het WK Beachvolleybal in Den Haag op mijn pad en dat was mijn eerste volleybalevenement. Vervolgens is het balletje gaan rollen wat betreft vrijwilligerswerk voor de Nevobo. Ik heb de afgelopen jaren o.a. gewerkt bij het EK Volleybal Dames in 2015, alle Volleyball Nations Leagues en twee OKT’s.”
Wat vind je zo leuk aan het vrijwilligerswerk bij evenementen?
“De genoegdoening en eer van mijn werk. Ik kan er mijn passie voor sport in kwijt en het geeft me de mogelijkheid om mensen te helpen. Mijn collega’s en ik kunnen eventuele vragen en zorgen van bezoekers wegnemen. Daarnaast is de sfeer altijd positief! Natuurlijk is het niet altijd feest, want er worden ook wedstrijden verloren. Maar al die fans die in het oranje gekleed op de tribune zitten, maken er een geweldig samenzijn van. En ik geniet als ik anderen van een wedstrijd zie genieten. Ook het contact met spelers vind ik bijzonder. Tijdens een evenement is het belangrijk dat je je taken goed uitvoert, maar als je tijd over hebt, is een praatje met de sporters altijd een leuke bijkomstigheid. Dankzij het WK Beachvolleybal heb ik nog steeds af en toe contact met een aantal spelers.”
Tijdens een evenement heb je ook veel contact met fans. Welke ontmoeting komt er als eerste in je op?
“Ik begeleid vaak mensen in een rolstoel. Vorig jaar bij de Volleyball Nations League begeleidde ik onder andere een gehandicapte man en zijn twee kinderen. Tijdens één van de pauzes tussen de sets door ontving ik van de kinderen het boek dat hun vader geschreven heeft. Als bedankje voor mijn goede begeleiding. Voor dat soort momenten doe ik het. Hoewel een simpel ‘dankjewel’ ook genoeg is.”
Waarin onderscheidt een volleybalevenement zich ten opzichte van andere sportevenementen, volgens jou?
“De spelers en speelsters van het Nederlands team zijn heel toegankelijk en stralen, zowel op het veld als daarbuiten, uit dat ze hun fans iets terug willen geven. Na de wedstrijd zijn de internationals bijvoorbeeld altijd beschikbaar om fans van een foto en/of handtekening te voorzien. Op die manier betalen ze hun fans niet alleen terug in spelvreugde op het veld, maar ook in persoonlijk contact naast het veld. Ik zorg trouwens dat ik standaard een stift of pen op zak heb, voor het geval fans vergeten om er zelf één mee te nemen en handtekeningen willen verzamelen.”
Wat is één van je hoogtepunten tot nu toe?
“In 2018 speelden de Volleybaldames tegen Servië in de Volleyball Nations League in Rotterdam. Het was 32 graden in de hal en Oranje stond op een gegeven moment met 2-0 achter. Vervolgens kantelde de wedstrijd volledig en won Nederland als nog met 3-2. Dat was de mooiste wedstrijd die ik tot nu toe heb meegemaakt.”