Het verhaal is niet nieuw, maar wordt steeds een beetje herschreven wanneer Anne Buijs en Ana Carolina da Silva tegenover elkaar staan op het volleybalveld. Want de Nederlandse en Braziliaanse volleybalster hebben al zes jaar een liefdesrelatie met elkaar. Die kan tegen een stootje en een 3-0 nederlaag…
De meeste kranten richtten hun pijlen in de aanloop van de wedstrijd op deze twee speelsters en ook de NOS besteedde aandacht aan het koppel. In Brazilië bleef het evenmin onbesproken. Vier jaar geleden, toen Nederland op het WK in Japan ook tegen Brazilië speelde, was het niet anders.
Donkere wolk
“Voor en na de wedstrijd zijn we een stel, tijdens is het oorlog”, zei Buijs tegen de NOS.
Bijna vanzelfsprekend hebben de twee tijdens het WK contact met elkaar, geeft ze toe, maar de wedstrijd mijden ze als onderwerp.
“Natuurlijk wil ik dat Anne haar beste spel speelt, maar ik wil uiteindelijk wel gewoon winnen”, hoorde de NOS-verslaggeefster ‘Carol’ aan de vooravond van het duel zeggen.
Oogcontact
Maar winnen betekent op deze avond de uitschakeling van de Volleybaldames. Dat hangt als een donkere wolk boven de wedstrijd tussen en maakt het iets meer beladen.
Daar is in de warming-up overigens weinig van te merken. Buijs en Carol zijn professioneel genoeg om hun eigen ding te doen en opvallend oogcontact te mijden.
Buijs is een speelster die zich tijdens de warming-up laat opzwepen door de muziek die Van Velzen door de luidsprekers laat knallen en rondt het rekken en strekken af in een groepsknuffel met Laura Dijkema, Nika Daalderop en Myrthe Schoot. Carol kiest voor de afzondering, in de buurt van de scheidsrechtersstoel.
Publiek
‘A special welcome in the Netherlands for Carol’, roept de speaker van dienst, die uiteraard op de hoogte is.
“Voor haar is het ook een love battle tonight”, zegt de andere speaker wanneer het zijn beurt is om Anne Buijs voor te stellen aan het publiek, onder wie ook een paar honderd Brazilianen.
Na de volksliederen is dan wel dat vluchtige oogcontact. Het veelzeggende knikje van Carol wordt door Anne gezien. Daarna barst de strijd los.
Buijs en haar ploeggenoten weten wat ze te doen staat. Met 3-0 of 3-1 winnen, alleen dan blijft de hoop op een plek in de kwartfinales levend. Maar in de historie lukte Nederland dat slechts vier keer, winnen van Brazilië, waarvan twee keer ook nog eens in de jaren zestig.
Liefde
Nederland begint niettemin vol passie en overgave aan de klus en geeft de nummer één van de wereld heel goed partij. Totdat de Big Points in de eerste set aanbreken en Brazilië met Carol (6) als topscorer genadeloos toeslaat.
Dan is de opdracht voor Oranje nog duidelijker: drie sets op rij winnen. Op 9-8 in het voordeel van Nederland blokt Carol haar vriendin notabene en het lijkt alsof dat Nederland voor even verlamt. De Brazilianen slaan een flink gat. Op 16-10 maakt Anne Buijs, die niet lekker in de wedstrijd zit, plaats voor Fleur Savelkoel. De set gaat verloren en daarmee voor Nederland ook de kans op een plek in de kwartfinales. Set drie is bijna een kopie van de voorgaande twee. Net als vier jaar geleden op het WK in Japan verliest Oranje van Brazilië. Direct na de wedstrijd wordt Carol op het veld geïnterviewd. En zegt dat onder meer hoe lastig het spelen tegen dit Holland is. “Dit voelt ook als mijn thuis”, eindigt ze het interview. Met dat zinnetje steelt ze op slag de harten van alle oranje fans. Het hart van Anne had ze natuurlijk al lang geleden veroverd...
Foto: fotohoogendoorn.nl