In 2020 maakte Anique Tavenier haar debuut in de Eredivisie Beach, sinds dit seizoen speelt ze ook in de zaal op het hoogste niveau van Nederland. Samen met Voltena beleeft ze een bijzonder seizoen, lees hieronder alles over de veelzijdige speelster!
Hoe oud ben je?
19 jaar oud
Waar woon je?
Sleeuwijk
Wat voor opleiding doe je?
Opleiding fysiotherapie bij Thim van der Laan
Sinds wanneer zit je op volleybal?
Al sinds mijn vierde.
Bij welke club ben je begonnen?
Volley2b in Bergschenhoek
Sinds wanneer speel je in de Eredivisie?
Sinds 2020 met beachvolleybal en dit is mijn eerste seizoen in de zaal.
Heb je een wedstrijdritueel? Zo ja, wat?
De avond voor de wedstijd MOET ik mijn nagels lakken en voor goed geluk sta ik na een time-out even precies met 2 voeten tegelijk op de zijlijn.
Op welke positie zou je spelen als je geen passer/loper was?
Setter als ik een betere bovenhandse techniek zou hebben.
Wat eet je het liefst voor een wedstrijd?
Bananen pannenkoekjes of wraps.
Wat is je favoriete volleybalclub uit het buitenland?
Tribe Volleyball in Florida.
Wat is je favoriete serie?
The Last Dance & Churandy de eindsprint.
Wat is je favoriete snack?
Custard cakejes met slagroom
Wat zijn je hobby’s naast volleybal?
Reizen & spelletjes spelen
Wat is je favoriete liedje voor in de kleedkamer?
Ons clublied ‘Enjoy the ride’
Wat is je grootste (volleybal)blunder?
De bal volledig missen in mijn aanval…
Heb je een idool? Zo ja, wie?
Een idool heb ik niet. Wel heb ik bepaalde speelsters waar ik tegenop kijk door hun sterke punten. (Bijv. oud teamgenootje Britt, omdat ze iedereen om zich heen beter laat spelen door haar positieve energie etc…)
Waar kunnen we je voor wakker maken?
Om een spannende wedstrijd te spelen of een beachvolleybal wedstrijd van mijn teamgenootjes te kijken.
Wat is je favoriete vakantiebestemming?
Nieuw-Zeeland
Welk moment uit je carrière ga je nooit vergeten?
Het moment dat ik met open armen werd ontvangen toen ik mijn overstap maakte naar Voltena!
Wat is je doel (binnen en buiten het volleybal)?
Mijn doel is om aan het eind van mijn volleybal carrière te kunnen zeggen, dat ik het best haalbare eruit heb gehaald, maar wel dicht bij mezelf ben gebleven.